Koszykarskie refleksje
Czym starszy się robię tym mniej wierze, że da się w Polsce odmienić losy naszego sportu i stworzyć odpowiednie struktury szkolenia młodzieżowego, które przyniosą widoczne efekty rozwoju koszykówki i wzrostu zainteresowania kibiców tym sportem.
Z zazdrością patrzę na to co się dzieje w polskiej siatkówce.
To co jest najbardziej deprymujące to to, że ludzie, którzy naprawdę mogliby mieć wpływ na zmiany na lepsze z powodów mniej lub bardziej mi znanych nie chcą ani nie potrzebują zmian, a losy naszej ukochanej dyscypliny są im niestety obojętne.
Do Polski z USA wróciłem w 2010 roku i od 2011 roku z wielkimi nadziejami zacząłem z dużą werwą działania mające na celu usprawnienie systemu szkolenia w Polsce.
Niedawno wrzucałem nawet artykuł bardzo szanowanego przeze mnie trenera Jerzego Szambelana, który jak ja zaczynałem w 2011 punktował problemy polskiej koszykówki w artykule poniżej.
Z przykrością stwierdzam, że niewiele się zmieniło w polskim szkoleniu w 12 lat.
Moje dzieciaki z młodzieżowych grup nadal grają bardzo mało meczów (na poziomie) niosących rozwój (dzięki Bogu są rodzice, którzy pomagają z wyjazdami na dodatkowe turnieje dające doświadczenie), ale de facto poziom lig młodzieżowych w Polsce, ilość meczów i poziom szkolenia w wielu ośrodkach pozostawia wiele do życzenia. Pomijam już selekcje we wczesnym wieku i możliwości finansowe klubów, które niestety przez brak środków, brak dostępu do hal, przez mało jednostek treningowych i mało specjalistyczne treningi nie rozwijają młodzieży tak jak to ma miejsce w innych stronach świata.
A przecież A,B,C koszykówki jest takie proste dla tych co grali w basket i nie jest trudne w większości do nauczenia.
Około miesiąca temu miałem okazje wizytować dwa z trzech najlepszych klubów młodzieżowych w Serbii , tj. Mega Basket i Cervena Zvezda.
Muszę przyznać, że to co zobaczyłem na treningach, ich system szkoleniowy już de facto na górze piramidy (trening u17 w Mega i u18 w Cervenie) przysporzył u mnie zawrót głowy.
Byłem jeszcze na meczu zwykłej szkolnej drużyny u16, która w Belgradzie jest na około 45 z 60 miejsc w klasyfikacji (według danych zaprzyjaźnionego trenera), która u nas mogłaby wyjść do ćwierćfinałów MP w większości rozgrywek międzywojewódzkich
Po wszystkim udałem się na mecz Euroligii Partizan Belgrad vs Cervena Zvezda gdzie 20 tys. os. śpiewało hymn ukochanego klubu, a pasja w kibicowaniu nie znała granic.
Patrząc na to już wiem, że pewnie nie uda mi się nic w Polsce zmienić i pomoc stworzyć godny system szkolenia.
Dlaczego ?
Ponieważ od 12 lat odbijam się jak od ściany i mimo, że mój pociąg (klub) pędzi (200 dzieciaków w akademii) ja dalej nie widzę światła w tunelu
Bez zmian strukturalnych przez kolejne 12 lat dalej będzie to samo. Koszykówka nie umrze, ale dalej nie będziemy w stanie dogonić reszty świata i szkolić jak w Serbii, Słowenii, Litwie, czy Łotwie na stale udomowiając się w rozgrywkach FIBA Dywizji A.
Widać chyba dobrze nam tam w tej dywizji B, a ja muszę przywyknąć, że mimo wielkiego szacunku wielu moich przyjaciół w Serbii czy USA, będę musiał przyjąć na klatę teksty typu „Polska Koszykówka jest bardzo przeciętna”.
Zazdroszczę siatkarzom
